De eerste maand is alweer bijna voorbij...

Hi allemaal,

Het is alweer te lang geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb, maar er gebeurd hier ook zoveel! Hier dan een nieuwe poging om alles met iedereen te delen;

Twee weken geleden schreef ik voor het laatst. Ik was toen nog ziek, gelukkig ging de koorts na 2 dagen weer over en kon ik in het weekend weer op kracht komen. In het weekend vooral rustig aan gedaan. Hier en daar wat gekocht (nieuwe bling bling gouden sandalen, want hier kun je nou eenmaal niet over straat zonder gouden gadgets!). Later op kantoor kwam ik erachter dat je die eigenlijk alleen draagt als je uit gaat. Pech dus.. (no way, ik heb ze gewoon toch elke dag aan!)
De tweede week op kantoor verliep lekker met veel bezoekers van westerse kantoren en in het weekend heb ik dan ook een collega uit het westen rondgeleid door Chennai. Hij wilde graag lokaal de stad verkennen.. dus wij er opuit met de autoriksja. Nieuwe pashmina’s gekocht, het strand gezien, tempels in etc.. The real Chennai experience.. Daarna nog even langs het appartement geweest dat nog verre van af is. Projectje voor volgende week. Het lijkt dan net alsof ik hier al jaren woon, terwijl het net twee weken is..
Het leuke van dit soort bezoek is dat we uit eten gaan op allerlei leuke plekjes. Als je hier over straat gaat zie je niets leuks; je moet echt weten achter welke muur je moet zijn om in de mooie restaurantjes terecht te komen. Zo hebben we niet alleen in een leuk restaurantje in Chennai gegeten, maar ook in een fantastisch hotel ten zuiden van Chennai aan het strand met heerlijke visgerechten. Echt genieten!
De dagen op kantoor beginnen eindelijk productief te worden en ik begin alles nu door te krijgen. Heel erg leuk en mijn Afrika ervaring komt goed van pas. Iedereen maakt graag gebruik van mijn adviezen, dus dat doet me goed. Zo hier en daar breng ik veranderingen aan op de afdelingen met positieve gevolgen.

Afgelopen weekend ging een collega trouwen en zijn we met het hele team naar de bruiloft geweest (zie de filmpjes). Ontzettend leuk om dat een keer mee te maken. Het was totaal niet zoals ik het verwacht had; drie dagen groot feest in de open vlaktes.. Nee, hier trouw je in een groot marriage auditorium met boven een zaal met honderden plastic stoeltjes, muziek en een podium met fotograaf en beneden een zaal met rijen tafels waar iedereen in een soort lopende band aanschuift en waar eten op een bananen blad wordt gekwakt.
De bruid en bruidegom staan 4 uur lang op het podium terwijl iedereen keurig in een rij staat te wachten totdat ze met ze op de foto mogen. Trouwen gaat hier nog volgens traditie. De meeste vrouwen worden uitgehuwelijkt en dat noem je dan een ‘ arranged marriage’. ‘Love marriages’ bestaan ook maar zijn spaarzaam, ook al is dit toch wel de voorkeur van de meeste vrouwen waar ik mee praat. Maar ja, je moet de liefde maar vinden voordat je ouders iemand anders voor je geregeld hebben. Ook de bruidsschat is hier nog normaal. Momenteel is het normaal om 2 lakh (4000 euro), 2 gram goud en een auto mee te geven met je dochter. Daar krijg je dan wel een geleerde dokter voor terug. Alhoewel terug; vrouwen leven hier vanaf hun geboorte bij hun familie totdat ze worden uitgehuwelijkt. Het koppel is dan verloofd en krijgt 4 maanden om elkaar te leren kennen. Als het niet klikt (vaak hebben ze elkaar nog nooit gezien of gesproken) kunnen ze nog besluiten niet te trouwen. Als ze wel trouwen trekt de bruid na het huwelijk in bij de schoonfamilie en moet dan niet alleen voor haar man maar ook voor de schoonfamilie zorgen. Mijn collega heeft hiervoor dus 2 weken vrij genomen. Bovendien moeten man en vrouw elkaar ook beter leren kennen, want, ik heb het maar gewoon even gevraagd, het bed wordt meteen ook gedeeld na het trouwen. Het feit dat je elkaar nauwelijks kent is hier niet van belang. En mocht je elkaar na 3 maanden niet uit kunnen staan, dan is er geen weg terug, want scheiden is een schande voor de familie en die zal dan ook meteen alle contacten met je verbreken. Zoals het hier wordt omschreven; je moet proberen de goede kanten in de man te zien en je daar op blijven focussen..
De illusie die ik in het begin had dat vrouwen hier best geëmancipeerd zijn, omdat ze werken en op scooters over straat rijden, is meteen weg.
Nog zo iets; de week heb ik dans les met collega’s om een dansoptreden voor te breiden voor de grote opening van kantoor volgende week. Hiervoor krijgen we na kantoor 2 uur les van een danslerares. Ontzettend leuk totdat ik erachter kwam dat de meiden van kantoor voor 9 uur thuis moeten zijn van de familie (ook hier maken ze de familie weer ten schande als ze na 9 uur nog uit huis zijn). De eerste avond liep nogal uit en dus had ik beloofd de meiden naar huis te brengen met mijn auto. Na 9 uur begonnen alle mobieltjes van die meiden af te gaan met boze ouders aan de lijn. Ik zal niet alles opschrijven wat er zich allemaal heeft afgespeeld, maar die meiden doorstaan zo elke avond een enorme lading druk van de familie, wat bij mij een verschrikkelijk gevoel deed opkomen. (Het is zelfs verboden voor deze meiden om te dansen; volgens de familie is dat een groot schandaal..) Omdat ik veel met m’n collegas opschiet kom je zo heel dicht bij hun cultuur te staan. Het is net als in afrika; het lijkt allemaal zo mooi, maar achter de schermen leven veel mensen nog onder middeleeuwse omstandigheden.
Volgende dag op kantoor heb ik meteen alles op alles gezet om dit nogmaals te voorkomen. Gelukkig is er veel steun op kantoor en de volgende avond dansen we niet meer in de studio maar in de garage van kantoor (die nog onder constructie is). Het doet me denken aan de clip van Michael Jackson in de parkeergarage.. (Zie ook filmpjes). Gelukkig hebben we tijdens het dansen veel lol!

Van het weekend heb ik trouwens een jongen ontmoet de hier een media bedrijf aan het opstarten is. Heel interessant. Hij komt hier ook vaker en kent echt ontzettend leuke tentjes. ’s Avonds bellen we elkaar en gaan we samen eten. Dit doet me erg goed, want ik heb het eten in het hotel ook wel gezien. (Al ligt het vaak aan gebrek aan energie om het hotel uit te gaan en te zoeken naar een tentje om te eten).
Helaas heerst er weer een zware verkoudheid met een pijnlijke keelontsteking op kantoor en heb ik hem uiteraard weer te pakken. Vandaag is het vrijdag en lig ik weer de hele dag op bed. Gelukkig heb ik m’n laptop bij me deze keer..

Dit weekend zou ik naar het zuiden gaan, maar ik denk niet dat ik dat morgen ga trekken, dus zal het een rustig weekendje bij het zwembad worden. Ook wel weer eens fijn! De temperatuur stijgt hier elke dag een half graadje, maar het is nog goed uit te houden. Het weekend van de 21e plan ik om naar de Taj Mahal te vliegen voor een aantal dagen. Ik hoor goeie berichten van huis dat er mensen gaan langs komen, dus daar kijk ik nu ook heel erg naar uit!! Ik heb nu ook een lokaal nummer hier. Bel Vin voor de details. Helaas ben ik niet zo slim geweest om een extra telefoon mee te nemen en zit ik nu weer sim kaartjes te verwisselen elke keer. Een collegaatje is bezig met een tweede hansje. Oja, het appartement is pas over 2 weken klaar, maar er zit nu wel een echt design juffie op die alles gaat kopen en inrichten. Misschien dat ik nog even van hotel ga wisselen om eens iets anders gezien te hebben en omdat het dichterbij het appartement is. Niet dat ik niet tevreden ben met dit hotel, want ik begin me hier meer en meer thuis te voelen.. Luxe went snel!

Nou, laat me weten hoe het daar is met jullie want ik ben heel benieuwd!! Ik mis iedereen heel erg!! De foto’s hangen hier weer in de plastic hoesjes aan de muur ter groot vermaak van mijn schoonmaker (vooral de genante foto’s van Sanneke en mij doen hem rood aanlopen als hij er langs loopt!! Haha!)

Dikke kus,
Penny