de eeste week..

Vrijdag 15 februari

Zondag heb ik nog leuk even in de buurt rond gelopen en met de auto riksja naar kantoor gereden om alvast te zien waar ’t kantoor is en of ik het uberhapt wel zou vinden. He tis een rit van een half uur en na een aantal keer rondvragen wordt het me duidelijk dat niemand het kantoor kent nog het adres dat ik op een papiertje had geschreven.. Dus zit er maar 1 ding op.. Rondkijken hopen dat ik het gebouw a.d.v. de foto’s herken. En jawel.. na een tijdje te hebben rondgereden zie ik de grote oranje reclame die aan de zijkant van het gebouw hangt in de hoogte zweven.. Ik geef de driver de opdracht die kant op te gaan, maar dat valt nog niet mee, want het kantoor ligt aan een straat die nog gebouwd moet worden, zonder stenen, alleen zand, gaten en bulten..
Het voorste kantoor (zoals op de foto) is super, allerlei winkels, fitness, foodketens etc. Ook hier binnen hebben ze geen idee waar ik moet zijn.. Maar ik wist gelukkgi zelf dat ik in het andere kantoor moet zijn. Als je dan om het gebouw loopt kom je in een mega bouwput, die stinkt naar een vieze riool put. Alleen de 4e en 5e verdieping zijn ingericht. Via twee ingepakte liften kom je dan op de 5e verdieping waar ik een deur vind met een portier die mij verzekerd dat dit idd het goede kantoor is.. ‘tomorrow 9 o’clock you come back..’ Haha echt lache.. Goed dat ik alvast even gechecked heb waar dit is.. Ik regel ook meteen dat m’n riksja driver me morgen om 8 uur ophaald van het hotel om me hier weer af te zetten, zodat we dit zoek feestje niet nog een keer hoeven te herhalen!

’s Avonds niet veel gedaan. In het hotel gegeten en vroeg naar bed.
Maandag ochtend ben ik helemaal klaar om te vertrekken en gaat om 7.50 m’n telefoon. Portief van benedenl m’n taxi staat voor.. ‘Beter’ denk ik en ik loop snel naar beneden waar ik geen autoriksja vind, maar de privé chauffeur met airco taxi. Zo een die me ook al van het vliegveld had opgehaald.. Samen met nog 2 engelse collega’s die ook in het hotel verblijven vertrekken we naar kantoor. (De autoriksja was natuurlijk nergens te bekennen om 8 uur…) Het is er gezellig om even bij te kletsen met deze twee collega’s na een weekendje alleen door gebracht te hebben in Chennai. Eigenlijk hebben zij voornamelijk in het hotel gezeten en daarbuiten weinig gezien, behalve de ‘westerse’ winkels. Dat komt goed uit wand die was ik nog niet tegen gekomen..

Het kantoor ziet er van binnen een stuk beter uit dan de buitenkant. Een grote ruimte die in het midden verdeeld is met kleine dichte kantoortjes. Verder zit iedereen in lange rijen ipv de American kubicals..

Ik word aan iedereen voorgesteld door een Indiase collega die ik ookal in Nl ontmoet heb en ga zo iedereen langs. Niet dat ik ook nog maar 1 naam heb onthouden, want iedereen lijkt hier weer zoveel op elkaar..
De komende dagen zal ik me vooral gaan oriënteren op kantoor en op de verschillende afdeling, want het is allemaal nog erg nieuws.

’s Middags nemen een aantal meiden van kantoor me mee om in het nieuwe gebouw in the ‘food court’ te gaan eten. Ik gooi me maar meteen in het diepe en neem hetzelfde als zij.. Indiase lunch.. Soort pannenkoek met saus en kip. Als ik hier niet ziek van word dan weet ik het niet meer.. Uiteraard was dit ook weer ‘non spicy’.. echt wel dus!!

Om me alvast in de Indiase gewoonten te verdiepen eeet ik alleen met m’n rechterhand.. en loop ik daarna mee naar de wasruimte om ook weer alleen die rechterhand te wassen en drogen (vandaar dat de handfohn zo klein is.. die is niet voor 2 handen bedoeld..). Grappig om iedereen zo met hun ene hand bezig te zien!
Voor de rest probeer ik het net geleerde Tamil uit op de wc juf, wat de dames van kantoor enorm amuseert.. Dat taaltje gaat me hier erg slecht af. Behalve degene die een westerse naam hebben ken ik niemand bij naam en dat ik de loopjongen op kantoor maar tot ‘Bob’gedoopt heb deed iedereen niet meer bijkomen van het lachen!

’s Avonds eet ik met m’n angelse collegás in het hotel. Indiaas uiteraard. Tandoori kip..

Dinsdag weer met de driver naar kantoor en de dag nuttig besteed met het houden van interviews om nieuwe mensen aan te nemen op kantoor. Dit is meteen een goeie manier om met de Indiase gewoonten in aanraking te komen. En ik vind het dan ook reuze interessant om dieper door te vragen op hun CV’s. Al heb je eigenlijk al na 2 sec. door of degenen geschikt is ja of nee.. Sommige sollicitanten spreken zo snel en onduidelijk Engels dat ik ze pas na1 0 min kan verstaan. Dat moeten we natuurlijk niet hebben.

(S avonds als ik weer in de auto naar huis rij zie ik op straat een zwerver poepen en vervolgens met een blaadje in z’n rechterhand z’n billen afvegen.. Ik begrijp er neits van, maar ik vrees dat dit beeld (eigenlijk ongeachte welke hand hij dan ook hiervoor gebruikt zou hebben) de komende tijd nog wel even op m’n netvlies gebrand staat…)

De volgende ochtend (woensdag 13 feb) word ik wakker met een wee gevoel in m’n buik. Ik red het nog net naar de ontbijtzaal, maar daar gaat het toch niet helemaal goed. Ook de wc biedt geen uitkomst. Ik heb steeds het gevoel dat ik moet overgegeven, maar het lukt maar niet. Ik vertrek toch met de auto naar kantoor in de hoop dat ik daar even kan spugen en er dan vanaf ben.. Helaas dit lukt niet en de autorit maakt het er allemaal niet beter op. Eenmaal op kantoor besluit ik toch maar weer naar het hotel te gaan, maar niet voordat alle collega’s me hevig bezorgd antibiotica aanraden en het liefst de beste doctor van Chennai er even bij hadden gehaald.. Nou zo erg is het niet, maar de intake van antibiotica ligt hier (net als in Afrika) een stuk hoger.. Ook wel begrijpelijk want met dit klimaat willen de bacteriën zich wel wat sneller voortplanten dan in NL..

Eenmaal in het hotel terug gaat het eerst even beter, maar daarna al snel slechter en slechter. Na wat geslapen te hebben begin ik weer koorts te krijgen en voelt m’n huid erg gevoelig aan. M’n buik rommelt als een gek en ik kan niks eten of drinken. Dit laatste probeer ik zo veel mogelijk wel, maar is niet makkelijk. Om uitdroging te voorkomen neem ik wat ORS en probeer ik een sultana naar binnen te werken. Ook dit gaat moeizaam. Zo lig ik de hele dag en nacht te woelen zonder een comfortabele houding te vinden..

Donderdag ochtend Valentijnsdag..

Vandaag voel ik me nog steeds niet helemaal 100%, maar gaat het wel iets beter dan gisteren. De koorts is iet wat gedaald en ik kan een banaan tot me nemen. Ik neem een lavendel bad en voel me daarna iets beter. ’s Middags probeer ik de roomservice uit en bestel ik een sandwich die er gelukkig goed in gaat. Na nog wat rustig op bed te hebben gelegen stabiliseert m’n buik al en hoef ik alleen nog om de 10 min naar de wc.. ook ’s avonds bestel ik weer een soepje op m’n kamer en duik ik weer vroeg m’n bed in.

Om niet te hard van stapel te lopen blijf ik vandaag ook nog even thuis.. Dan kan ik er hopelijk na het weekend weer helemaal tegenaan en heb ik m’n eerste weekje redelijk doorstaan!

Ondertussen wordt er hard geklust aan het corporate appartement en was het de bedoeling dat ik van de week zou gaan kijken wat ik eraan gedaan wilde hebben.. maar dat is er helaas nog niet van gekomen.. Ik ben heel benieuwd iig, maar het ziet ernaar uit dat ik er over een paar weken in kan trekken. Zoals ik het nu voor me zie is het een groot appartement op de 7e etage in een sjieke ‘ambassadeurs’ wijk. Het heeft 2 balkons en verschillende ruimtes met eigen douche en wc. Ik ga proberen er internet aan te leggen en de balkons met muskietennet te dichten zodat ik er ’s avonds ook kan zitten. Ik zal hier meer over schrijven als ik het echt gezien heb volgende week.

Ik hoop dat het met iedereen goed gaat daar of waar dan ook en mail me vooral jullie verhalen zodat ik ook op de hoogte blijf van jullie avonturen.. en ik iets te lezen heb zo op bed..

Dikke kus,
Pen