Mike Fay op Evengue!

Nou mensen komt weer een x aantal pagina's.. laat maar weten als je uit de lijst wilt worden gehaald..


Om te beginnen was ik dus vrijdag met Marc naar IGL gegaan. Was wel leuk. Beetje jammer alleen weer dat Tomo (WCS) zwaar gestressed was omdat Mike Fay in de lodge was. (Je weet wel die man die de mega transect gelopen heeft in centraal Afrika voor 1,5 jaar met pygmeeen.. daar is het park nu bekend om.. )

Weer de gasten ontmoet die ik ook op EVE had gehad. Een dame waar Ladgi me dan weer voor had ingedeeld om mee te eten, daar baalde ik wel van, had liever gewoon lekker gezellig met het Marc en de rest in IGL willen lullen.. dus kon ik weer m'n lach op zetten de hele avond en haar verhalen aanhoren.. grrr.. maar goed.. opzich was het wel ok..
Lekker warm gedouched iig, dat was wel weer fijn al duurde het even voordat ik warm water had en is het water nog steeds zout in IGL wat niet veel goeds met je haar doet.. gelukkig had ik m'n styl tang bij me!! Daar heb ik zo'n plezier van hier als er electriciteit is!

De volgende dag kwam Mike Fay 's avonds terug uit het park. Ik was best zenuwachtig.., Maar ik heb mezelf maar geintroduceerd op een goed moment en hem verteld over m'n plannen voor het eiland en hij echt heeeel erg geinteresseerd!! Had nu weinig tijd maar wilde me zeker de volgende dag er nog over spreken. Ik heb gezegd dat hij altijd mag langskomen als hij wilde op Evengue om met de gorillas te spelen.

's middags heb ik Marc overgehaald om te gaan zwemmen op het strand bij St. Catherine. Volgens mij is Marc bang voor water ofzo.. want die is met geen mogelijkheid het water in te krijgen.. Uiteindelijk heb ik maar een paar coolboxen met water over hem heen weten te gooien, waarvan het grootste gedeelte mis was.. haha.. Zelf heb ik de grote golven doorstaan en geprobeerd tegen de stroming in te zwemmen, maar na 15 minuten keihard zwemmen was ik uitgeput en heb ik me aan wal laten spoelen.. Wat een water.. fantastisch, maar uitputtend.. of m'n conditie is helemaal weg.. En Marc maar vertellen over een jongentje dat opgegeten is door een haai in het water bij Cape Lopez in Port Gentil.. Tja.. beetje risico moet je nemen toch??

Mike Fay is op de lodge nu omdat er grote problemen zijn met Cinopac de oliemaatschappij die op het moment een vergunning heeft om naar olie te zoeken in het park. Erger kun je je niet voorstellen.. Mike Fay doet nu een docu voor National Geographic (er lopen dus continu 3 man camera and geluid om hem heen) en wil dit probleem daarin verwerken.. Speciaal hiervoor was ook de ambassadeur van de Wereld bank in het park met zijn familie (vrouw en drie kinderen) die net zijn verhuisd naar LBV voor het komende jaar. Heel gezellig gezin en ik heb ze zelfs kunnen overhalen 1 van de baby poesjes mee te nemen..

's Avonds zat ik nog wat te msnen op de computer, komt Mike Fay opeens het kantoor binnen lopen.. dus wij raken weer aan de praat over Evengue en hebben uiteindelijk tot 3 uur 's nachts zitten praten over verhalen van hem gedurende the megatransect (ziektes, logistiek, aanvallende dieren) en het remote leven zonder mensen om je heen. Hij was ook enorm geinteresseerd in mijn verhalen over Cameroon, die niets zijn in vergelijking met hem, maar hij liet duidelijk merken dat hij blij was met iemand te praten die de omstandigheden een beetje kende. Het was super gezellig en zijn verhalen over olifanten die hem hebben doorboord, over de pygmeen cultuur, over malaria aanvallen, poli uitval van ledenmaten, vliegtuig crashes etc.. waren geweldig en het is een wonder dat deze man nog in leven is! Hij nodigde mij uit om de volgende dag mee te vliegen in z'n eigen vliegtuigje om vertical aerials te filmen van het park en Evengue.. (of te wel, je hangt een hele dure camera aan de vleugel van het vliegtuig en vliegt dan verticaal zodat je hele mooie films en foto's kunt maken.. ) Wouw dacht ik!! Aangezien ze geplant hadden te camperen (Mike Fay zal nooit en te nimmer in een bed slapen, maar altijd in z'n tentje in de wildernis op de grond.. ) in OMB naast het vliegtuig bood ik hem aan om met z'n mensen op EVE te komen slapen. En dat werd het nieuwe plan.
Na ook nog een paar uur het nieuwe evengue project besproken te hebben heb ik hem maar naar bed gestuurd, aangezien ik de volgende dag met hem als piloot zou gaan vliegen.. leek het me verstandiger dat hij nog wat uurtjes zou slapen.. hij zou 2 uur later weer op moeten om in het park te filmen om 5 uur 's ochtends..

Wat een nacht.. De volgende ochtend was het plan ook door Tomo goedgekeurd en heb ik gezellig met de National Geographic crew en Mike zitten lunchen. Weer de meeste waanzinnige verhalen gehoord en over National Geographic geleerd. Daarna Mike met het vliegtuigje opstijgen vanuit het park, maar alleen want hij was de grond was zo met kuilen dat hij bang was dat het niet zou lukken en geen andere mensen wilde meenemen om ze te sparen als hij zou crashen.. Dus ik met de andere mannen naar OMB met de auto.. Daar zijn vliegtuigje met bidons fuel staan vullen, de cameras geinstalleerd aan de buitenkant. Deur bleef op een kier, want de snoeren liepen zo naar binnen.. en ik achterin. Het deed me denken aan toen wij gingen vliegen in dat kleine vliegtuigje van jou, alleen had deze leer van binnen en was iets luxer uitgerust met gps systeem enzo..Voorin zat Mike te sturen en daarnaast de filmman van NG.. en daar gingen we.. eerst over EVE, wat foto's kunnen maken, toen door naar Loango NP. Net nadat we opgestegen waren sputterde de motor even waarop Mike lachend zegt: 'Penny, is this your day to die??'. Na alle verhalen van zijn planecrashes in de middle of nowhere was ik er van overtuigd dat hij wel zou weten wat hij het beste kon doen als het mis gaat. Ondertussen zit de cameraman te filmen en Mike instructie te geven wat hij wil met het vliegtuig.. Je kent die film wel op tv dat je een shot vanuit de lucht krijgt vlak boven het water vliegend, tussen de wilde dieren door, tussen het regenwoud door en dan opeens op een open plek met buffels en olifanten terecht komen doorvliegen over een lagune met hippo's en dan een bocht over het strand zo de zee op.. Mocht je dat op tv tegen komen op National Geographic.. bedenk je dan dat ik achterin zat!! Fantastisch was het! Verticaal op 20 meter hoogte over de meeste ongerepte natuur, waar geen mens kan komen omdat het ombereikbaar is (Mike Fay heeft er dus wel gelopen!!). In het begin was het nog zoeken naar de olifanten en heel veel moeite doen om ze op de foto te krijgen, maar na af te hebben gezakt naar het zuiden kon je niet rechts of links uit het raam kijken of je kwam een olifant tegen.. al badend in het moeras met slachttanden van meters lang. Groepen met kleintjes, solidary males, olifanten met buffels gemengd. Fantastisch hoe Mike op een gegeven moment een engels accentje opzet en 'buffel run buffel run' roept, een duik naar beneden neemt en dwars door de groep buffels vliegt. Dat moet de meest waanzinnige beelden opgeleverd hebben!! Ik daarentegen begon me een beetje misselijk te voelen. Ik heb het foto's maken opgegeven en moet me nu echt concentreren op de horizon en m'n ademhaling.. 'You're sick?' vraagt Mike. 'This will help...' en hij doet het raampje open!! We vliegen nu dus op 10 meter hoogte boven olifanten in het Akaka gebied met de raampjes open!!!! Het hielp idd.. en ik voelde me nog steeds niet 100%, maar kon weer van de olifanten genieten. Wat een vlucht! Ik kan niet zeggen dat ik niet blij was toen we weer aan de grond stonden in OMB omdat ik toch echt maar een plastic zakje in m'n hand genomen had, maar wat een avontuur! Ik kan het haast niet geloven! Al met al hebben we echt een paar uur in de lucht gezeten!

Na de vlucht neem ik iedereen mee naar EVE, waar we lekker eten. Ik laat daarna Mike het camp en de nieuwe enclosures zien voor de gorillas en hij is onder de indruk. 3 jaar geleden was hij er voor het laatst en hij ziet grote verandering, dat doet mij goed. Hij heeft er ook alle vertrouwen in dat ik het project voor elkaar ga krijgen..
Weer in het kamp laat hij me zien hoe de pygmeeen een vuurtje maken en zo eindigen we avond en beginnen we de tweede lange nacht, deze keer rond het pygmeen kampvuur. Hij verteld over de waanzinnige wijsheid van de pygmeen en de rare dingen die hij heeft meegemaakt. We bedenken een plan voor mijn phd onderzoek en waar hij over 10 jaar zou willen zijn.. Het is alsof we elkaar al jaren kennen.. Na uren praten overtuig ik hem van de luxe van de bedden en slaapt Mike Fay voor het eerst in jaren in een bungalow op Evengue!

De volgende ochtend zou de hele equipe om 8 uur vertrekken, maar Mike Fay slaapt nog.. Ik gooi het hele programma om zodat hij kan uitslapen. Uiteindelijk vertrekt de groep rond 9 uur en ontvang ik mijn volgende gasten: de assistent en vriend van Jane Goodall.. daar gaan we weer..

Weer het project besproken vandaag, weer kennis uitgewisseld over de mogelijkheden. Morgen mailen we Jane of zij misschien druk kan uitoefenen op de president van Gabon om Cinopec te laten stoppen met het zoeken naar olie in het park..

Ondertussen ben ik uitgeput, . Vandaag weer in St. Anne geweest waar ik de afgelopen dagen enorme onrust heb gezaaid omdat ik niet tevreden was over het fruit dat ik van ze kocht.. Waarna ik 3 uur lang bij chef de village, chef de regrouppement, chef de weet ik veel wat kon langs gaan om het uit te leggen.. Maar daardoor is nu wel iedereen bang voor me en verliep het vandaag rustig en netjes zoals het hoort.

Het enige dat vandaag weer helemaal mis ging is Francis de cuisinier.. Deze man is echt gek in z'n hoofd! Hij deed/ of misschien was het echt alsof hij de president van het Tribunaal in Port Gentil aan de telefoon had omdat ik met 3 gasten aankwam en hem te laat het programma gaf.. Hij schreeuwen in het bijzijn van de gasten.. Daar heb ik de eerst waarschuwingslettre voor geschreven. Ik blijf rustig en negeer hem.. nog 2 brieven zo en dan kan ik hem officieel ontslaan. Ondertussen heeft Mr. Bonell de taak opzich genomen om de brieven met hem af te handelen, waardoor ik me daar even niet meer mee hoef te bemoeien. Ik heb Marc gebeld en m'n bezorgdheid over die president tribunaal verteld, maar Marc kent de man persoonlijk en is op goede voet met hem momenteel en verzekerde dat ik me geen zorgen hoefde te maken.. Nu maar hopen dat hij me niet vergiftigd.. Mijn god! Ik probeer me te blijven focussen op het gorilla project. En morgen maak ik een nieuwe start met de strenge controle op het invullen van de formulieren, want toen ik in IGL zat is dat natuurlijk weer niet gebeurd.. zucht..

Nu twee dagen later is Francis eindelijk voor goed vertrokken nadat hij me gistermorgen met een stok in de keuken heeft lopen bedreigen en hard had weggeduwd. Mr. Bonell kwam er tussen, maar zowel Mr. Bonell als Mat de architect waren erbij en we hebben besloten dat hij schytofreen is (hoe schrijf je dat?). Ik had dus de kans om nog 2 brieven te schrijven en nu is hij net vertrokken. We hadden niets gezegd pas 5 min voordat de boot vertrok.. zodat hij meteen weg kon in geval hij door zou draaien. Ik heb het ook niet gezegd, maar heb Marc laten bellen en hij heeft Francis de opdracht geven naar PG te komen. Ondertussen heeft Marc gisteren al de ontslag procedure in werking gesteld en had ik al een nieuwe kok geregeld die net aankwam toen hij vertrok.. Ik zei ´Good bey Francis´ waarop hij antwoorden ´Yeh, see you soon´. en ik toch stiekem ´I don´t think so´ mompelde.. haha.. ding dong the freak is gone!!! Dat lucht op!

Net vanavond Celhy geleerd hoe een salto te springen.. dat was echt lache en morgen willen ze leren tea bo-en op muziek.. Heb het dus wel weer naar m´n zin!

Liefs,
xxpen